*της Φαίης Θειακού
Ο τουρισμός στη Γαλλία είχε αρχίσει να «ξυπνά» από τις εφιαλτικές εκείνες νύχτες όπου οι τρομοκρατικές επιθέσεις είχαν απλώσει, σαν άλλο μαύρο σύννεφο, το αίσθημα ανασφάλειας επάνω στους κατοίκους και τους τουρίστες της. Ιδιαίτερα στη Γαλλική πρωτεύουσα, ο κόσμος πηγαινοερχόταν μπροστά στα αμέτρητα μνημεία που υπάρχουν βγάζοντας φωτογραφίες, αποτυπώνοντας έτσι όχι μόνο τους θησαυρούς τέχνης του Παρισιού αλλά κυρίως συντηρώντας μπρος σε αυτούς προσωπικές-ανεκτίμητης αξίας- στιγμές.
Η Παναγία των Παρισίων, ο μητροπολιτικός Ρωμαιοκαθολικός ναός στο κέντρο της πόλης ο οποίος αποτελεί έναν από τα πλέον θαυμαστά αρχιτεκτονικά μνημεία γοτθικού ρυθμού, βρέθηκε την περασμένη Δευτέρα περικυκλωμένος όχι από ζωηρές φωνές τουριστών, όπως συνήθιζε, αλλά από τις πύρινες γλώσσες που κατέκλυσαν την οροφή του προκαλώντας ανυπολόγιστες ζημιές κυρίως όμως, βάζοντας φωτιά στο όνειρο των όσων συμβολίζει ο ναός για τη Γαλλία και ολόκληρη την ανθρωπότητα.
Μία καταστροφή, μέχρι πρότινος, αδιανόητη που όμως επήλθε και, μάλιστα, την παρακολουθήσαμε σε ζωντανή μετάδοση( δε θα κάνω λόγο εδώ στην ανυπαρξία ενημέρωσης από τα ελληνικά κανάλια-σε αυτό είμαι απόλυτα σύμφωνη με τη γνώμη πουδιατύπωσε ο Κώστας Γιαννακίδης στο protagon.gr).
Οι πάνω από 13 εκατομμύρια επισκέπτες το χρόνο στον ναό δεν αντανακλούν ένα στατιστικό στοιχείο τουρισμού. Διαφορετικά θα έλεγα, αντιπροσωπεύουν τα 26 εκατομμύρια μάτια που βιώνουν και αθροίζονται ετησίως σε εκείνους που έχουν την τύχη να γίνουν μάρτυρες ενός σημαντικού μέρους της ανθρώπινης ιστορίας που ξεπερνάει πολιτισμούς και βιώνεται με την καρδιά. Άλλωστε, μπορεί ο ναός να είναι το σύμβολο των Παριζιάνων αλλά, πρωτίστως, αποτελεί σημείο μνήμης για τους Ευρωπαίους και παγκόσμιο σημείο συνάντησης διαφορετικών πολιτισμών.
Η απώλεια της Παναγίας των Παρισίων θα ήταν καταστροφική. Με βάση τα όσα έχουν γνωστοποιηθεί το απόγευμα της Δευτέρας, ακριβώς στις 18:43 χτυπά ο δεύτερος συναγερμός μέσα στον ναό και οι πυροσβέστες ανακαλύπτουν το που είναι η φωτιά και ξεκινούν τις προσπάθειες κατάσβεσης. Έργα ανεκτίμητης αξίας, αρχαία και εντυπωσιακά βιτρώ τίθενται σε κίνδυνο. Ο ναός καίγεται για περίπου εννέα ώρες με αποτέλεσμα να καταρρεύσουν η οροφή, το ένα από τα δύο κωδωνοστάσια, ενώ ζημιές έχουν προκληθεί στον έναν από τους δύο πύργους.
Αυτή, είναι η τρίτη τραγωδία του αιώνα μας που έχει ως θύμα μνημείο παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς. Ποιος μπορεί να ξεχάσει την καταστροφή του αρχαίου ναού της Παλμύρας στη Συρία από το Ισλαμικό κράτος το 2017 καθώς, και την καταστροφή, από τους Ταλιμπάν, των υψηλότερων αγαλμάτων του Βούδα που υπήρχαν στην έρημο του Μπαμιγιάν στο Αφγανιστάν καταστροφή η οποία συντελέστηκε το 2001.
Η καταστροφή της Παναγίας των Παρισίων και η ευκολία με την οποία αυτή επιτεύχθηκε έχει εκθέσει όμως τις τρύπες που υπάρχουν στην αντιμετώπιση παρόμοιων κινδύνων σε έναν κόσμο που η λέξη αδιανόητο αποκτά πλέον καθημερινή χρήση. Σε αυτή την καθημερινότητα, το αίσθημα της συνέχειας είναι ίσως το μόνο που μπορεί να μας κρατήσει ζωντανούς με την ελπίδα της ανακατασκευής να αφορά όχι μόνο το κτίριο αλλά κυρίως το όνειρο που αυτό συμβολίζει καθώς, επάνω εκεί αντανακλώνται ο συλλογικός αγώνας και η πίστη της ανθρωπότητας.
Η σαρωτική αίσθηση της απώλειας ωστόσο, είναι υπαρκτή όχι μόνο στο Παρίσι και τη Γαλλία αλλά και σε ολόκληρο τον κόσμο. Η φωτογραφία όμως του κειμένου αυτού με τον άνδρα και το κοριτσάκι που χαμογελούν και παίζουν έξω από τον ναό, λίγο πριν αυτός καταστραφεί, επικεντρώνονται στην ελπίδα και όχι στην απόγνωση δείχνοντας πως η ανοικοδόμησή του δεν αποτελεί μόνο αρχιτεκτονικό στοίχημα αλλά στοίχημα ονείρου.
*Η Φαίη Θειακού είναι Οικονομολόγος |Αναλύτρια Αγορών, κάτοχος MBA και MHA, PhD (candidate)
*Aναδημοσίευση άρθρου από το faytheiakou.com
