Σε μία πυκνοκατοικημένη γειτονιά στο Νέο Δελχί, εκατοντάδες άστεγοι κάνουν ουρά για να πάρουν ένα πιάτο ρύζι και αρακά που μοιράζουν εθελοντές από την καρότσα φορτηγού. Ελάχιστοι στο πλήθος φορούν μάσκες. Δεν υπάρχουν αντισηπτικά για τα χέρια, ούτε λεκάνες με νερό για πλύσιμο, ούτε «κοινωνική αποστασιοποίηση». «Χρειάζομαι το φαγητό. Αν σταθώ σε απόσταση, κάποιος άλλος θα μπει ανάμεσα», λέει αφοπλιστικά ένας από τους αστέγους.
Οι εθελοντές λένε ότι τέτοιες σκηνές επαναλαμβάνονται καθημερινά σε ολόκληρη την Ινδία, καθώς εργάτες και ρακοσυλλέκτες, οι περισσότεροι άστεγοι ή υπερβολικά φτωχοί για να αγοράσουν ένα πιάτο φαΐ, έχουν πληγεί από το lockdown των τριών εβδομάδων που διέταξε ο πρωθυπουργός Ναρέντρα Μόντι για να αντιμετωπίσει την εξάπλωση της επιδημία.
Οι περισσότεροι από τα 4 εκατομμύρια των αστέγων στην Ινδία δεν έχουν κανέναν τρόπο να κερδίσουν χρήματα από την επιβολή του αποκλεισμού στις 25 Μαρτίου. Με τους δρόμους έρημους, ούτε η επαιτεία είναι πλέον επιλογή. Πολλοί κυκλοφορούν ασκόπως, άλλοι έχουν βρει καταφύγια όπου οι άνθρωποι κοιμούνται σε σειρές ο ένας δίπλα στον άλλο.
«Δεν μπορείς να επιβάλλεις τέτοια δραστικά μέτρα σε έναν πληθυσμό του μεγέθους της Ινδίας έτσι ξαφνικά», λέει ο διευθυντής μη κερδοσκοπικής οργάνωσης που εργάζεται με τους αστέγους , του Housing and Land Rights Network. Στα καταφύγια, αντιμετωπίζουμε σοβαρά προβλήματα, όπως η έλλειψη χώρου και συνθηκών υγιεινής. «Αν ένα άτομο σε ένα καταφύγιο προσβληθεί, θα είναι πολύ δύσκολο να ελεγχθεί η εξάπλωση». Οι άστεγοι στους δρόμους της Ινδίας αντιμετωπίζουν τον κορονοϊό με σκυθρωπή μοιρολατρία. «Κάποιοι από μας θα πεθάνουν, κάποιοι θα ζήσουν για να υποφέρουν», λέει ένας 45χρονος άστεγος στο Νέο Δελχί. «Είμαστε φτωχοί. Μας έχουν αφήσει εδώ να πεθάνουμε. Οι ζωές μας δεν έχουν αξία για κανέναν».
Με πληροφορίες από ΑΠΕ/ΜΠΕ
