Ανάμεσα στους διασώστες που ένωσαν τις δυνάμεις τους τον περασμένο Ιούλιο στις ακτές στο Μάτι για να βοηθήσουν τους εκατοντάδες ανθρώπους που διέφυγαν από τη θανάσιμη πυρκαγιά, βρισκόταν και ένας 23χρονος Σύρος πρόσφυγας, ο οποίος είχε διασωθεί κι αυτός μέσα από τα κύματα όταν έφτασε στην Ελλάδα.
Ο Obada ή αλλιώς Ibo Al-Nassar εκπαιδεύτηκε ως ναυαγοσώστης αφού έφτασε στην Ελλάδα. Είναι εθελοντής στη σχολή ναυαγοσωστικής Lifeguard Hellas (LH). Η ομάδα ναυαγοσωστών της Lifeguard Hellas ήταν από τους πρώτους που έφτασαν στο Μάτι τη μέρα της πυρκαγιάς, στις 23 Ιουλίου, όταν εκατοντάδες τρομοκρατημένοι πολίτες κατευθύνθηκαν στις παραλίες για να σωθούν από τη φωτιά και χρειάστηκε να μεταφερθούν με πλοιάρια σε άλλες περιοχές. Τις επόμενες μέρες, η ομάδα μαζί με τον Ibo συνέχισε την έρευνα στις ακτές για αγνοούμενους και νεκρούς.
«Ο Ibo συμμετείχε στην επιχείρηση στο Μάτι, ήταν ενεργό μέλος», λέει ο Σπύρος Μητριτσάκης, που διευθύνει τη σχολή ναυαγοσωστικής μαζί με τη σύζυγό του Μάνια Μπικώφ. «Είναι εξαιρετικός ναυαγοσώστης», προσθέτει ο βετεράνος ναυαγοσώστης και εκπαιδευτής.
Όσο για τον Ibo, λέει ότι είναι πολύ χαρούμενος που ασχολείται με κάτι εποικοδομητικό μαζί με ανθρώπους που είναι πλέον σαν οικογένειά του.
Είναι πιθανόν ο μόνος Σύρος ναυαγοσώστης στην Ελλάδα. Μαθαίνει στους ανθρώπους να μη φοβούνται τη θάλασσα και βοηθάει όσους βρεθούν σε δύσκολη θέση στο νερό.
Όταν έφτασε στη Λέσβο μέσω θαλάσσης εδώ και πάνω από ένα χρόνο, χρειάστηκε η επέμβαση ενός πλοίου του πολεμικού ναυτικού για να σωθεί, καθώς η βάρκα στην οποία επέβαινε άρχισε να βυθίζεται.
Μόλις πάτησε στη στεριά, μεταφέρθηκε στο Κέντρο Υποδοχής και Ταυτοποίησης στη Μόρια. «Ήταν ό,τι χειρότερο», θυμάται, «ήταν κόλαση». Ωστόσο, έκανε γρήγορα φιλίες εκτός του Κέντρου με κάποιους ξένους ναυαγοσώστες που είχαν έρθει για να βοηθήσουν την Ελλάδα. Η συναναστροφή μαζί τους μεγάλωσε και το ενδιαφέρον του για το έργο τους.
Μέσω αυτών γνώρισε τον Σπύρο και έγινε ναυαγοσώστης. Η ομάδα της LH εργάζεται κυρίως στα παράλια της Αττικής και βασίζεται σε δωρεές. Στα τέλη του 2015 έστειλε μια ομάδα εθελοντών στη Λέσβο, η οποία συνέχισε να προσφέρει βοήθεια εκεί μέχρι φέτος τον Ιούνιο. Έχοντας ως κέντρο επιχειρήσεων έναν οικίσκο IKEA που τους παρείχε η Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες (Υ.Α.), βοηθούσαν αδιάκοπα σε καθημερινή βάση στη διάσωση χιλιάδων ανθρώπων στο κομμάτι των ακτών όπου επιχειρούσαν.
Ο Ibo προσέχει τους λουόμενους σε παραλία της Αττικής. Εκπαιδεύτηκε στη σχολή ναυαγοσωστικής Lifeguard Hellas, που δραστηριοποιείται με τους εθελοντές της σε ακτές, αθλητικά γεγονότα και όπου υπάρχει ανάγκη. © UNHCR/Socrates Baltagiannis
Ο Ibo ταίριαξε καλά με την ομάδα εθελοντών ναυαγοσωστών LH από την Ελλάδα και αλλού, βοηθώντας αρχικά τα παιδιά που διαμένουν στον δημοτικό χώρο φιλοξενίας του Καρά Τεπέ να μάθουν να κολυμπούν στην κοντινή ακτή. «Είχε μια έντονη επιθυμία να μάθει, να κάνει πράγματα», λέει η Μάνια.
Η ομάδα τον υποδέχθηκε θερμά και έτσι φοίτησε στη σχολή ναυαγοσωστικής Lifeguard Hellas στην Αθήνα, όπου εκπαιδεύτηκε για να γίνει ναυαγοσώστης. Η εκπαίδευσή του αυτή περιλάμβανε μαθήματα σχετικά με τους κανόνες ασφάλειας στο νερό, τον εξοπλισμό, τις πρώτες βοήθειες, την κατάδυση, τη διάσωση ανθρώπων στο νερό, την εκμάθηση κολύμβησης και την εκγύμναση. Η επόμενη πρόκληση είναι να μάθει πολύ καλά ελληνικά.
Τα πράγματα άρχισαν να πηγαίνουν καλύτερα για τον Ibo όταν του επετράπη να φύγει από τη Λέσβο. Μεταφέρθηκε στην Αθήνα, όπου μοιράζεται ένα διαμέρισμα μαζί με άλλους άνδρες στο πλαίσιο του προγράμματος στέγασης και παροχής οικονομικής βοήθειας ESTIA της Υ.Α. με χρηματοδότηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Το πρόγραμμα αυτό παρέχει 25.000 θέσεις στέγασης κυρίως σε διαμερίσματα στον αστικό ιστό, δίνοντας προτεραιότητα στους πιο ευάλωτους πρόσφυγες και αιτούντες άσυλο. Αυτή τη στιγμή φιλοξενούνται πάνω από 21.000 άνθρωποι.
Ο Ibo αναγνωρίστηκε πρόσφατα ως πρόσφυγας, πάνω από ένα χρόνο μετά την αίτηση ασύλου του.
Παρ’ όλα αυτά, υπάρχουν ακόμα διάφορες προκλήσεις, όπως το να βρει δουλειά. Ο Ibo δεν έχει σκεφτεί ακόμα τι θα κάνει μακροπρόθεσμα. «Πρέπει να σκεφτώ πώς θα επιβιώσω σήμερα», λέει. Παλιότερα σκεφτόταν να σπουδάσει μηχανικός στη Συρία, αλλά είναι ευχαριστημένος και με ανειδίκευτη εργασία.
Οι Έλληνες φίλοι του τον έχουν βοηθήσει να βρει περιστασιακές δουλειές και να τακτοποιήσει τα χαρτιά του. Μεταξύ αυτών είναι ο Σπύρος και η Μάνια, που έγιναν ναυαγοσώστες πριν από 30 χρόνια. Πλέον αποτελεί τρόπο ζωής για αυτούς. «Δεν αισθανόμαστε ότι πάμε στη δουλειά. Είναι κάτι που αγαπάμε και μας δίνει αυτή την ενέργεια», λέει η Μάνια.
Ο Ibo έχει το ίδιο μικρόβιο κι αυτός. Λέει ότι θα κρατήσει επαφή με τους ναυαγοσώστες. Ευγνωμονεί την Ελλάδα και είναι χαρούμενος που προσφέρει κι αυτός κάτι πίσω. Ακόμα σκέφτεται τη Συρία πότε πότε. «Η περιοχή από την οποία προέρχομαι, το Yarmuk, έχει καταστραφεί ολοσχερώς».
Το Μάτι, πλέον, έχει καταστραφεί κι αυτό. «Για εκείνον, αυτό που έζησε εκείνες τις στιγμές στο Μάτι είναι παρόμοιο με την εμπειρία που είχε βιώσει», λέει η Μάνια. «Η μόνη διαφυγή για κάποιους στο Μάτι ήταν μέσα από τη θάλασσα».