*του Νίκου Γιαννή
Η τρίμηνη αναστολή λειτουργίας όλων σχεδόν των διεθνών ΜΚΟ που λειτουργούν στο Μπουρούντι αποτελεί μέρος μιας ευρύτερης καταστολής της κοινωνίας των πολιτών, σε ένα κράτος όπου εκτιμάται ότι 3.6 εκατομμύρια άνθρωποι χρειάζονται ανθρωπιστική βοήθεια.
Η κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι η απαγόρευση οφείλεται στο ότι οι οργανώσεις παραβιάζουν ένα άρθρο του Γενικού Πλαισίου Συνεργασίας μεταξύ της Δημοκρατίας του Μπουρούντι και αλλοδαπών ΜΚΟ, που προβλέπει ότι η πρόσληψη του εθνικού προσωπικού πρέπει να σέβεται τις εθνοτικές ποσοστώσεις που ορίζονται στο σύνταγμα.
Οι ανθρωπιστικές οργανώσεις υποστηρίζουν ότι ενώ το εθνικό σύνταγμα επιδιώκει την επίτευξη εθνοτικής ισορροπίας εντός της δημόσιας διοίκησης, δεν περιλαμβάνει παραμέτρους προσλήψεων για ΜΚΟ. Οι ΜΚΟ δεν είναι κράτος ώστε να εφαρμόζονται εθνοτικές ποσοστώσεις όπως στη δημόσια διοίκηση.
Περίπου 130 διεθνείς ΜΚΟ δραστηριοποιούνται στο Μπουρούντι. Η αναστολή αποκλείει εκείνες τις ΜΚΟ που λειτουργούν νοσοκομεία και σχολεία, ώστε να αποφευχθεί η ευθύνη για τυχόν αρνητικές επιπτώσεις της αναστολής.
Η ανησυχία εντείνεται καθώς έχουν γίνει κι άλλες προσπάθειες ελέγχου της δραστηριότητας των τοπικών και διεθνών ΜΚΟ με σκοπό την κατατολή κάθε διαφωνίας στη χώρα. Τον Δεκέμβριο του 2016, η Εθνική Συνέλευση του Μπουρούντι ενέκρινε δύο νομοσχέδια: ένα που υποχρεώνει τις ΜΚΟ να λαμβάνουν εξουσιοδότηση από τον Υπουργό Εσωτερικών για οποιαδήποτε δραστηριότητα και ένα άλλο, που υποχρεώνει τη μεταφορά κεφαλαίων ξένης προέλευσης αποκλειστικώς μέσω της κεντρικής τράπεζας.
Η αναστολή αυτή είναι εκδήλωση συρρίκνωσης των διεθνών ΜΚΟ και της κοινωνίας των πολιτών στο Μπουρούντι. Η ένταση μεταξύ της κοινωνίας πολιτών και της κυβέρνησης επιδεινώνονται από το 2015, όταν ο πρόεδρος Nkurunziza ανακοίνωσε ότι θα εκτίσει και τρίτη θητεία, μια κίνηση που ήταν αντισυνταγματική, προκάλεσε μεγάλες διαμαρτυρίες και στη συνέχεια ένα αποτυχημένο πραξικόπημα.
Τα τελευταία χρόνια σε όλο και περισσότερες αναπτυσσόμενες χώρες εμφανίζονται φαινόμενα κυβερνητικού αυταρχισμού και περιστολής των ελευθέρων ενώσεων, συλλόγων και της κοινωνίας πολιτών, άνευ των οποίων η λειτουργία της δημοκρατίας είναι ατελής και ανώριμη ή ανύπαρκτη.
*Ο Νίκος Γιαννής είναι Δρ Ευρωπαϊκών Σπουδών, εργάζεται στον τομέα της αναπτυξιακής συνεργασίας στις Βρυξέλλες. Είναι μέλος της Κ.Ε. της Ένωσης Ευρωπαίων Φεντεραλιστών, ιδρυτής της Ευρωπαϊκής Έκφρασης και της Επέκεινα Χώρα. Ασχολείται με την ευρωπαϊκή ενοποίηση, τα συνταγματικά θέματα και τον φεντεραλισμό, την κοινωνία πολιτών και τον εθελοντισμό, την ελευθερία, το περιβάλλον, τους νέους, τη διαχείρηση γνώσης και την ανάπτυξη
