*της Φαίης Θειακού

Νοιάξιμο. Μία λέξη που κρύβει μέσα της όλη την ουσία θεμελίωσης του εθνικού συστήματος υγείας. Νοιαζόμαστε για όσους αγαπάμε, για όσους σημαίνουν κάτι για εμάς και είναι τόσο όμορφο και θεραπευτικό συναίσθημα να λαμβάνεις αλλά, και να προσφέρεις αυτή τη ζωηρή προσοχή.

Για πολλά χρόνια, η μεγάλη παθογένεια του συστήματος υγείας είναι τα ασυνείδητα κενά στην κάλυψη των αναγκών των ανθρώπων που ζουν στις ακριτικές περιοχές της χώρας μας. Κενά, που με τον καιρό μεγάλωσαν και που κάθε χρόνο αναγκάζουν αυτούς τους συνανθρώπους μας να πάνε μακριά από τα νησιά τους ακόμη και για βασικές εξετάσεις.

Η ζημιά που ο ανθρώπινος οργανισμός μπορεί να υποστεί από αυτά τα μεγάλα κενά είναι μεγάλη. Το νέο όμως αυτό δεν είναι καινούριο. Οπότε, αυτή είναι και η εικόνα του ελληνικού συστήματος υγείας την οποία αντικρίζουμε κάθε ημέρα στις ειδήσεις: είναι γεμάτο προβλήματα, χρεωκοπημένο και λίγο-πολύ είμαστε συνηθισμένοι σε αυτό.

Αυτό θα μπορούσε να πει κανείς πως μας αφήνει με δύο επιλογές: 1) Παραιτούμαστε από την όποια προσπάθεια ή 2) περιμένουμε κάποιον να καλύψει αυτά τα κενά όπου το κράτος δε μπορεί.

Διαλέγοντας τη δεύτερη επιλογή θα βρει κανείς τη Σύμπλευση- αυτή την ομάδα που χειμώνα-καλοκαίρι προσφέρει δωρεάν ιατρικές εξετάσεις και επεμβάσεις, ενημερώνει για τη σημασία της πρόληψης στην υγεία, διενεργεί δράσεις πολιτισμού και υλοποίησης έργων στα ακριτικά νησιά της Ελλάδας.

Και, ενώ, τα βιώματά των μελών της από αυτές τις αποστολές, θα μπορούσαν να λειτουργήσουν ως ιστορική αναδρομή των παραπάνω κενών καθώς, και αφορμή υλοποίησης ενός νέου σχεδιασμού της παροχής υγείας στα νησιά μας οι άνθρωποί της δε μένουν εκεί.

Πως θα μπορούσαν άλλωστε, όταν σε κάθε αποστολή τους ξεδιπλώνεται ένας κόσμος πλούσιος, που παρά τις όποιες ατομικές διαφορές έχει ως κοινό γνώρισμα τη γνησιότητα, την αυθεντική ανεπιτήδευση. Έστω και εάν αυτή, καμιά φορά, περιορίζεται σε ένα χαμόγελο, ένα νεύμα ή ένα μορφασμό πόνου.

Με μοναδικά εργαλεία τις γνώσεις, τα φουσκωτά αλλά, κυρίως, το νοιάξιμο για τον συνάνθρωπο, τα μέλη της Σύμπλευσης προσπαθούν να γίνουν οι οικοδόμοι μίας κοινωνίας που σέβεται τα ανθρώπινα δικαιώματα, που αφουγκράζεται τις ανάγκες του διπλανού.

Και είναι οι δράσεις της ομάδας που έρχονται να καλύψουν απουσίες. Απουσίες θεσμών αλλά, κυρίως, πρόνοιας και ισότιμης μεταχείρισης. Αυτό όμως που αναδεικνύεται κυρίως μέσα από αυτές, είναι πράγματα υπαρκτά συχνά, θαμμένα κάτω από τον όγκο των απόντων.

Όπως το ότι το νοιάξιμο βελτιώνει και, ίσως, σώζει ζωές.

*Η Φαίη Θειακού είναι Οικονομολόγος |Αναλύτρια Αγορών, κάτοχος MBA και MHA, PhD (candidate)