*της Αναστασίας Πανοπούλου
Μία βόλτα από οποιοδήποτε συμμαχικό νεκροταφείο, μία επίσκεψη σε ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης.
Αυτό αρκεί, για να μας θυμίσει τον καταλυτικό ρόλο της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την διατήρηση της ελευθερίας, της δημοκρατίας, και κυρίως της ειρήνης στην Ευρωπαϊκή ήπειρο.
Αιώνες πολέμων και αναταραχών, έδωσαν την θέση τους σε μία μακρά περίοδο ευημερίας και οικονομικής και κοινωνικής ανάπτυξης, ζηλευτής για άλλες περιοχές του πλανήτη. Μας φαίνεται δεδομένο, όμως μόλις πρόσφατα άρχισαν στην Ευρώπη να κυβερνούν ηγεσίες που, απλά, δεν έχουν γνωρίσει τον πόλεμο!
Μέχρι πρόσφατα, οι Ευρωπαίοι είχαν ως κοινή εμπειρία τον πόλεμο, τώρα πια αρχίζουν να έχουν την ειρήνη! Έτσι, δεν μας εκπλήσσει πια να επισκεφθούμε το μνημείο του ολοκαυτώματος στα Καλάβρυτα, παρέα με μία οικογένεια Γερμανών… συγκλονιστική εμπειρία, αλλά και ο μόνος τρόπος πια να διδαχθούν οι νεότερες γενιές – στις οποίες ανήκω – τις καταστροφικές συνέπειες του διχασμού και της μισαλλοδοξίας.
Σήμερα, που γιορτάζουμε την ημέρα της Ευρώπης, ειδικά εμείς πρέπει να αναλογιστούμε πόσα έχει κερδίσει η Ελλάδα μας από την συμμετοχή στην Ευρωπαϊκή Ένωση: καλύτερες υποδομές, καθαρότερο και πιο πλούσιο φυσικό περιβάλλον, αλλά και καλύτερες κοινωνικές υπηρεσίες.
Την τελευταία δεκαετία, η αποφυγή άτακτης χρεοκοπίας είναι αποτέλεσμα της στήριξης των εταίρων μας, έστω και αν αυτή η στήριξη μας δόθηκε με αδεξιότητα, ενδεχομένως, και σίγουρα με αυστηρές προϋποθέσεις και όρους που δικαιολογημένα ενόχλησαν την πολιτική ηγεσία και τους πολίτες. Ακόμη και έτσι, έχουμε σταθερά δημοκρατικό πολίτευμα και σχετικά αποτελεσματικούς θεσμούς, που, χάρη στην ΕΕ, δεν έχουν υποχωρήσει παρά την πρόσφατη επίθεση που δέχονται από μια κυβέρνηση που «έχει την εξουσία, αλλά δεν έχει το κράτος».
Υπάρχουν πράγματα που θεωρούμε ότι έτσι ήταν πάντα, ξεχνώντας την μεγάλη συμβολή της ΕΕ σε αυτά. Η πατρίδα μας όμως, στο πολιτισμικό και εμπορικό σταυροδρόμι Ανατολής και Δύσης, για πολλά χρόνια υπήρξε διχασμένη ως προς την κατεύθυνση που έπρεπε να ακολουθήσει. Τολμώ να πω ότι, αν ταξιδέψουμε, ακόμη και σήμερα, σε κάποια χώρα του πρώην ανατολικού μπλοκ, θα δούμε την τεράστια απόσταση που εξακολουθεί να μας χωρίζει, ως αποτέλεσμα της επιβολής καθεστώτων που εμπόδισαν τους πολίτες από το να δημιουργήσουν και να εξελιχθούν ελεύθερα, κοινωνικά και οικονομικά. Τα πραγματικά μεγάλα άλματα που κάνουν τα νέα μέλη της ΕΕ, δεν έχουν ακόμη καλύψει την απόσταση που δημιουργήθηκε λόγω του κομμουνισμού.
«Αποδεχόμαστε την ιστορική πρόκληση και την ευρωπαϊκή μας μοίρα, διατηρώντας, όμως, την εθνική μας ταυτότητα. Γιατί εμπιστευόμαστε και την Ευρώπη, και την Ελλάδα», είχε πει ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, κατά την υπογραφή της συμφωνίας προσχώρησης στην Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα, πριν από 40 ακριβώς χρόνια.
Οι ευρωεκλογές που έρχονται είναι η ευκαιρία να επιβεβαιώσουμε την ευρωπαϊκή μας προσήλωση, στέλνοντας στην Ευρωβουλή κόμματα που σταθερά έχουν επιδείξει δημοκρατική και ευρωπαϊκή συνείδηση. Τα πολιτικά άκρα, που ενδυναμώνονται λόγω κυρίως του προσφυγικού ζητήματος, αλλά και της αβεβαιότητας που έχουν δημιουργήσει οι ραγδαίες αλλαγές στην ζωή μας λόγω της παγκοσμιοποίησης και της τέταρτης βιομηχανικής επανάστασης, δεν αποτελούν την λύση. Αποτελούν επιστροφή σε διχαστικές και απομονωτικές πολιτικές που θα διαβρώσουν το Ευρωπαϊκό οικοδόμημα, που με τόση επιμονή έχτισαν αυτοί που γνώρισαν τις καταστροφικές τους συνέπειες.
Οι λύσεις όμως δεν μπορούν παρά να περάσουν από την εποικοδομητική συνεργασία προοδευτικών ευρωπαϊκών δυνάμεων, που θα προκύψουν από την ψήφο μας.
*Η Αναστασία Πανοπούλου είναι πολιτική επιστήμων
