Ήταν 28 Οκτωβρίου 1999 όταν ο Στέλιος Κυμπουρόπουλος έγινε ο πρώτος αριστούχος μαθητής με αναπηρία παρελαύνοντας σημαιοφόρος με το αμαξίδιό του, συγκλονίζοντας κυριολεκτικά ολόκληρη την Ελλάδα.
Ο Στέλιος, σε ηλικία 14 μηνών είχε διαγνωστεί με Νωτιαία Μυϊκή Ατροφία και σε μία Ελλάδα που δεν ήταν προετοιμασμένη και δεν είχε τις υποδομές να τον βοηθήσεις και να του παρέχει ίσες ευκαιρίες. Από τότε ο Στέλιος Κυμπουρόπουλος έγινε πολλά περισσότερα από ένας σημαιοφόρος, αποτελώντας φωτεινό παράδειγμα για όλους τους Έλληνες.
Από την Ιατρική Σχολή Αθηνών, όπου σπούδασε από το 2003 μέχρι το 2012, τελειώνοντας ως αριστούχος μέχρι το 2014 όταν ολοκλήρωσε το μεταπτυχιακό του στην Προαγωγή Ψυχικής Υγείας-Πρόληψη Ψυχιατρικών Διαταραχών, συνέχισε να προκαλεί θαυμασμό και να αποτελεί ένα μοναδικό παράδειγμα για όλους.
Ο ίδιος, μιλώντας για την απόφασή του να ασχοληθεί με την Ιατρική και ειδικά τον κλάδο της Ψυχιατρικής, είχε δηλώσει σε συνέντευξή του στον Εθνικό Κήρυκα: «Ηταν μια απόφαση καρμική θα έλεγα επειδή τότε είχε μπει ένας γνωστός μου στην ιατρική σχολή, ο οποίος με παρότρυνε να δώσω εξετάσεις για την Ιατρική. Σιγόνταραν και οι γονείς μου επειδή για εκείνους το λειτούργημα του γιατρού είχε ιδιαίτερο κύρος και σιγά – σιγά μπήκε μέσα μου το… σαράκι. Δήλωσα ιατρική, έδωσα εξετάσεις και τελικά ο φίλος μου δεν αποφοίτησε ποτέ κι εγώ έγινα γιατρός».
Όπως πρόσθεσε ο ίδιος «όπως οι καρδιολόγοι θεραπεύουν τη διαταραχή της λειτουργίας της καρδιάς, οι πνευμονολόγοι τη διαταραχή της λειτουργίας των πνευμόνων, οι νευρολόγοι του νευρικού συστήματος, ο ψυχίατρος εξετάζει το πως ο εγκέφαλος διαταράσσεται και αυτή η διαταραχή προβάλλει μια επηρεασμένη συμπεριφορά».
Ο ίδιος αποφάσισε να κάνει το πέρασμα στην πολιτική, όντας υποψήφιος ευρωβουλευτής με τη Νέα Δημοκρατία αφού όπως ανέφερε: «Είμαι στην πιο δημιουργική περίοδο της ζωής μου, έχοντας συγκεντρώσει εμπειρίες από λάθη και επιτυχίες, χωρίς ποτέ να εφησυχάσω. Πιστεύοντας βαθιά στη Συμφωνία Αλήθειας του Κυριάκου Μητσοτάκη και για αυτό αποφάσισα να είμαι υποψήφιος Ευρωβουλευτής με τη Νέα Δημοκρατία. Θα ήθελα μέσω της παρουσίας μου στο Ευρωκοινοβούλιο να προωθήσω κυρίως τα συμφέροντα της νέας γενιάς και της τρίτης ηλικίας, αλλά και να συνεχίσω τον αγώνα για την ουσιαστική κατοχύρωση του δικαίωμα των Ατόμων με Αναπηρία σε ισότιμη συμμετοχή στην εργασία, στην κοινωνία και στην πολιτική».