“Η Ελλάδα είναι σε πολύ δύσκολη οικονομική κατάσταση κι όμως εργάζεται πολύ σκληρά πάνω στο προσφυγικό ζήτημα. Τα πηγαίνετε πολύ καλά αλλά θεωρώ πως δικαιούστε μεγαλύτερη βοήθεια”, λέει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο λόρδος Άλφρεντ Νταμπς.
Ο ψηλός κύριος με την ευθυτενή κορμοστασιά και το καταγάλανο βλέμμα, που στέκεται μπροστά σε μια “θάλασσα” από προσφυγόπουλα, στον “Αστερόκοσμο” της Διεθνούς Έκθεσης Θεσσαλονίκης, δεν είναι άλλος από τον πρώην βουλευτή των Εργατικών στη Βρετανία, που πέτυχε να ψηφιστεί -επί κυβέρνησης Κάμερον- μια τροπολογία στον μεταναστικό νόμο (γνωστή και ως τροπολογία Νταμπς πλέον). Μέσω αυτής θεσπίστηκαν ευνοϊκές ρυθμίσεις για χορήγηση ασύλου σε εξαιρετικά ευάλωτα προσφυγόπουλα, προερχόμενα από Γαλλία, Ελλάδα και Ιταλία και η Βρετανία υποδέχθηκε έναν αριθμό ασυνόδευτων παιδιών και εφηβων από τη “ζούγκλα” του Καλαί, πριν από την εκκένωσή της, παρά τις σθεναρές αντιστάσεις από ορισμένους κύκλους στο εσωτερικό της χώρας.
“Υπήρξαν αντιδράσεις (στην τροπολογία) από συντηρητικούς κύκλους στο κοινοβούλιο, η κοινή γνώμη, όμως, στη Βρετανία στάθηκε στο πλευρό των παιδιών προσφύγων κι αυτό λειτούργησε ως μοχλός πίεσης προς τους κύκλους αυτούς”, εξηγεί και διευκρινίζει πως “απομένουν πολλά να γίνουν ακόμη”.
Ο Άλφρεντ Νταμπς επισκέφθηκε την Ελλάδα και τη Θεσσαλονίκη προκειμένου να αποκτήσει μια πιο σαφή εικόνα για την κατάσταση με τα ασυνόδευτα παιδιά-πρόσφυγες στη χώρα μας. “Αρχικά δώσαμε έμφαση στο Καλαί λόγω της κατάστασης εκεί, αλλά και του γεγονότος ότι ήταν πιο κοντά στη Βρετανία. Τώρα, όμως, η Βρετανία θα πρέπει να πάρει και κάποια από τα ασυνόδευτα παιδιά στην Ελλάδα”, λέει.
Θεωρεί πως η χώρα του μπορεί να κάνει “κάτι καλύτερο, όχι μόνο για τα παιδιά πρόσφυγες αλλά για όλους τους πρόσφυγες”, όπως και πολλές άλλες χώρες, και διαπιστώνει με θλίψη πως “η Ευρώπη δεν έδειξε την αλληλεγγύη που θα έπρεπε σε ό,τι αφορά το προσφυγικό”.
Γεννημένος το 1932, στην Πράγα, ο Άλφρεντ Νταμπς βίωσε από μικρός τον ξεριζωμό, αφού ήταν μεταξύ των 669 παιδιών (κυρίως εβραϊκής καταγωγής) που μεταφέρθηκαν (το 1939) από την τότε Τσεχοσλοβακία στη Βρετανία στο πλαίσιο της επιχείρησης “Kindertransport”. Ο πατέρας του είχε διαφύγει στην Αγγλία, την ημέρα που οι ναζί πάτησαν πόδι στην Τσεχοσλοβακία και ο μικρός Άλφρεντ επρόκειτο να τον συναντήσει, στον σταθμό του Λίβερπουλ, όπως κι έγινε.
Και μπορεί το γεγονός ότι και ο ίδιος υπήρξε ασυνόδευτος πρόσφυγας ως παιδί να χτυπά κάποιες ευαίσθητες “χορδές” του, ωστόσο το βασικό επιχείρημα της τροπολογίας που πέρασε από τη βρετανική βουλή είναι “καθαρά ανθρωπιστικό”, όπως λέει.
“Το επιχείρημά μας για το γεγονός ότι πρέπει η Βρετανία να δεχθεί περισσότερα παιδιά πρόσφυγες είναι καθαρά ανθρωπιστικό. Αλλά λόγω του παρελθόντος μου είχα μεγαλύτερη συναισθηματική εμπλοκή και το γεγονός ότι η κυβέρνηση γνώριζε το παρελθόν αυτό λειτούργησε θετικά, υπό την έννοια ότι είναι δυσκολότερο να πεις όχι σε κάποιον που υπήρξε επίσης ασυνόδευτος ανήλικος πρόσφυγας”, επισημαίνει.
Η άνοδος της ακροδεξιάς στην Ευρώπη τον ανησυχεί, όπως και το τι μέλλει γενέσθαι με τις εκλογικές αναμετρήσεις στην Ολλανδία, τη Γαλλία και τη Γερμανία, ενώ χαρακτηρίζει “θλιβερή μέρα για τη Βρετανία” τη μέρα που ψηφίστηκε το “Brexit”.
“Είναι θλιβερό να βλέπει κανείς αυτή την άνοδο των ακροδεξιών κομμάτων. Είναι σε αντίθεση με τις ανθρωπιστικές αρχές του ίδιου του ευρωπαϊκού οικοδομήματος και ελπίζω ότι θα αναχαιτιστεί αυτή η πορεία”, σημειώνει και προσθέτει: “ανησυχώ για τις εκλογές στη Γαλλία, την Ολλανδία, για το τι μπορεί να συμβεί στη Γερμανία. Είχαμε και το Brexit, που ήταν μία καταστροφή. Ήμουν παντελώς αντίθετος μ’ αυτό και κυριολεκτικά πήγα πόρτα – πόρτα προκειμένου να συμβάλω στην αποτροπή του”.
Για το 2017 ελπίζει πως θα επέλθει ειρήνη στη Συρία, αν και δεν είναι πολύ αισιόδοξος, όπως λέει. “Δεν είμαι σίγουρος ότι μ΄αρέσει πολύ ο τρόπος που πάει να γίνει, αλλά η ειρήνη είναι ειρήνη ακόμη κι αν πιστεύω ότι ο Άσαντ είναι εχθρός των ανθρωπιστικών αξιών. Είμαι αισιόδοξος, αλλά λίγο όχι πολύ”, σημειώνει.
Στα 85 χρόνια του, σήμερα, με ακμαιότητα, όμως, που θα ζήλευαν πολλοί νεότεροί του, ο Άλφρεντ Νταμπς παρακολουθεί τα μικρά προσφυγόπουλα να κάνουν πατινάζ, να παίζουν και να γελούν σαν κάθε άλλο παιδί της ηλικίας τους, και στο πρόσωπό του διαγράφεται ένα τεράστιο χαμόγελο.
Μας αποχαιρετά με την ευχή να επισκεφθεί και πάλι τη Θεσσαλονίκη, ενώ προτού δώσει την κάρτα με τα στοιχεία επικοινωνίας του αντικαθιστά το “lord” (λόρδος), που προηγείται του επιθέτου του με το “Αλφ” (από το Άλφεντ). “Ξέρετε, δεν μου αρέσουν οι τίτλοι”, τονίζει με νόημα…
