Ο Ραφαέλ Ρέγιες, άστεγος εδώ και 10 χρόνια είναι ένας από αυτούς. «Κλειστά εστιατόρια, κλειστά μπαρ. Όλα κλειστά. Κανονικά βρίσκεις πάντα ένα φίλο κάπου που σου δίνει χώρο. Αλλά δεν έχει μείνει κανένασ χώρος. Όλα έκλεισαν, δεν υπάρχει χώρος», δηλώνει.
Ο Μπομπ Γουόκερ εργάζεται σε φιλανθρωπικό ίδρυμα που βοηθά τους αστέγους στην καταλανική πρωτεύουσα. «Υπάρχουν περίπου 1200 άτομα στους δρόμους της Βαρκελώνης που είναι εντελώς αόρατοι, δεν υπάρχουν αρκετοί πόροι, δεν υπάρχουν αρκετά σπίτια. Αλλά για αυτή την συγκεκριμένη περίπτωση του κορονοϊού, προφανώς ο υπάρχει κίνδυνος να είναι κάποιος μεταδοτικός, και που θα μπορούσαν να είναι, που θα μπορούσαν να περιοριστούν;».
Οι άδειες ιταλικές πόλεις έχουν γίνει ακόμα πιο αφιλόξενες για τους ανθρώπους που δεν έχουν μέρος να μείνουν τα βράδια. Στις ανησυχίες τους για βασικά ζητήματα επιβίωσης, έχει προστεθεί τώρα και το θέμα του κορονοϊού. Η Πολιτική Προστασία στην Ιταλία, μεριμνά και για τους αστέγους, μοιράζοντας φαγητό. Παρόμοιες υπηρεσίες παρέχει και η Καθολική Εκκλησία.
Η υγεία των ανθρώπων αυτών είναι συχνά εύθραυστη λόγω περιορισμένης πρόσβασης στις υπηρεσίες υγείας, επομένως απειλείται ιδιαίτερα από το νέο κορονοϊό.
Παράλληλα, οι ελλιπείς συνθήκες υγιεινής κάτω από τις οποίες ζουν τους θέτουν ακόμα περισσότερο σε κίνδυνο σε σχέση με τον ιό.
